ÖMÜR
Devrilirken takvimden yapraklar birer birer
Ömrümüzden her lahza sayılı günler gider. Ansızın biter bir gün koparılan yapraklar Sessiz sedasız yolcu dostlara veda eder. Dönüp bakınca mazi ısırır bin yerinden Bir yaradır ki kanar akar akar derinden Haber getirir sana dostların her birinden, Kaybolan anılardan... şimdi gözünde tüter. Ne çabuk geçti yıllar varamadın farkına Kimleri düşürmedi hayat kendi çarkına. Bulamadın nakarat son yazdığın şarkına Vurur meçhul bir pençe bütün notayı siler. Kocamış çınar döktü yapraklarını artık Kalmış üç beş tane ki o da soluk ve yırtık. Buruşmuş eğri dallar onları da biz kırdık Düşünce kara yere elbet ki toprak yutar. İşte soldu güneş ha battı ha batacak Bir damlacık gözyaşı ha aktı ha akacak Kimse bilmez ne zaman hangi gönlü yakacak? Damla düşer... kapanır perde ... ve ömür biter. |