YETİM KIZIN ÇIĞLIĞI
Sabahın seherinde yükselirse bir feryat
Anla ki bir köşede içli içli hıçkırık Kaplamış dünyasını gözyaşından bir hayat Dökülüyor yerlere lakin ılık mı ılık. Bir çift gözden akarken seher oturur ağlar Öyle bir feryattır ki sanki yürekler dağlar. Hissetmemiş yıllarca baba eli sıcaklığı Her tuttuğu el beton hissis ve soğuk Neden göremez akan suda o berraklığı Üflenmez ki yüzüne merhametten bir soluk. Tek kişilik bir dünya roller ona biçilmiş Zehirden acı olsa kevser diye içilmiş. Acıları tazeler bayram uğramaz ona Bir köşeye atılmış hüzünlerdir yoldaşı Günler uzar yıl olur gelinmez ki hiç sona Bir küçücük yürekçik al bu yükü sen taşı. Dağlar vurulsa sırta taşır gene bu yürek Yetimliğin yükünü kaldıramaz şu bilek. Bir köşede mahzunca "baba "diye ağlarken Melekler miydi acep rahmet saçan yerlere? Bir kederli yüreği gözyaşıyle bağlarken Sarsam merhem olur mu gönüldeki kirlere? üzülme yetim kızım O İNCİ de yetimdi O’nun sınavı da zor hemi de pek çetindi. |
Yürüyüp gitti ben ardından baktım.
Çağladı özlem ok yayından çıktı,
Karanlıklar hep hüzün verir gülüm.
Doğrusu içim acıdı şiirinizi okurken.Gözlerim doldu.
Ayrıca fondaki resim de beni aldı götürdü.
Din eğitimi çocuğa daha küçükken verilmelidir.Gönlünüz
kaleminiz var olsun Nuri Bey.Sağlıkla kalın.