ÇOÇUKSU DÜŞLERİM
Düşlerim vardı kardan beyaz
Sulardan saf mı saf Ve melek gibi lekesiz Çepeçevre sarmışlardı hayal dünyamı Beklediler umut kabuğumun kırılmasını Gülücüklerle açılmasını istedim allı morlu çocuksu düşler Nihayetinde Ben büyüdüm onlar kirlendi Onlar kirlendikçe ben küçüldüm adeta Şair; Hayata imrenecek ne vardı İşte yalnızlık işte hüzün Ne ararsın imgelerden Diller namlu sözler kurşun Sözcüklerin iniltileri beynimde uğultular Geceye damgasını vuran kör karanlıklar Halay çekiyor kimsesizliğim Merdivensiz bıraktı bu anaforlar Acı acı zılgıtlanan sese aldırmayan Akıp geçen zamana taşlaşmış siluetler Ruhum da tarifsiz ihanetleri yaşarken Maskelerin arkasında kirli yüzler Canımı yakan yok oluşlar Ve ömrün yol ayrımı direnirken Çocuksu düşlerim nerdesiniz? Cansıla |