MECNUNUN SILASIAnadan bir Leyla kokulu dostu Gönül ne unutur, ne de vazgeçer. Dünyamı karartmak olsa da kastı Gönül ne unutur, ne de vazgeçer. Varlığım yokluğun gişelerinde Kalmışım sarhoşlar şişelerinde Leylalar gönlümün köşelerinde Gönül ne unutur, ne de vazgeçer. Kendime kızarım kimseye kızmam Yazma diyorlarsa anlarım yazmam. Kimsenin kimseyle arasın bozmam Gönül ne unutur, ne de vazgeçer. Dost bana gücenir elem çekerim Boynumu bükerim, çilem çekerim Kâğıda gücenir kalem çekerim Gönül ne unutur, ne de vazgeçer. Menfaatsiz olsun selama selam” Peşine eklenmiş cevherden kelam Bu baş bu bedene yüktür vesselam Gönül ne unutur, ne de vazgeçer. Sen seni sen diye bilmezsin sen ya! Kardeş çağrısına gelmezsin sen ya Bu böyle sürerse gülmezsin sen ya Gönül ne unutur, ne de vazgeçer. Mutluluk duyardım vasfına ersem Az gelir duyguma imlana girsem. Bir ömür vakfetsem, yüz daha versem Gönül ne unutur, ne de vazgeçer. Arzu mumu gibi yakılı kaldım Balyoz darbesiyle çakılı kaldım Ta yerin dibine sokulu kaldım Gönül ne unutur, ne de vazgeçer. Mecnunun sılası Leyla’nın yurdu Acısı böğrümün başına vurdu Kaleli el açtı duaya durdu Gönül ne unutur, ne de vazgeçer. Zülfikar Yapar Kaleli |