Güneşi sakladım avucumdan
Güneşi sakladım avucumdan
Rüzgarlar elimi öpsün isterdim Bir emanet tebessümüm bile Resimlerde kalmış Vuslat bende eski bir hatıradır. Sevda gençliğime kurulmuş bir tuzaktır Ta ki falezlerde hırçın güller açması gönlümdeki yaradandır Bir masivadır deryada suretim Parlardı yârin gözleri bana baktığında Oysa şimdi batan bir güneşim gözlerinin aynasında Sabahında feri sönmüş yıldızım belki Olsun sen yinede üzülme diye Acıları kuruttum yüreğimde Yemyeşil bahçelerin sümbülü solmasın diye Umutlar yağmurda ıslandı Üşüdü hayallerim suçüstü Ayrılık yıkıcı kurşununmuş bilemedim Mutluluk boşlukta kayboldu Gemiler okyanusta alabora oldu Umarsızca gidince sen, Gece ırmakta su olup aktı sanki Saatler yalnızlığı beş geçiyordu artık 09.11.2005 Hüseyin Özbay |
etkiletici bir şiirdi