Patladı Dikişinden YüreklerKaldırımlarda çiğnenmiş dünler, avuçlarda ter Anıtlara, alanlara akıyor insan seli Durdurulamaz öfkenin terkisinde Patlamış dikişinden yürekler… Ağaçlar saygıyla eğiliyor insanlara Rahmetsiz diller panikte Yürüyor gece gündüz meydanlara Onlar, yüzler, binler, on binler.... Bu haykırış susturulamaz artık yürekte Yıllardır itilen, kakılan ve aşağılan Türk halkının şerefli sahnesinde Gün korkularla yüzleşme günü Gün, insan olmanın en büyük ödülü.... Çerçeveden çıktı resim, haykırdı soyuna Hazımsız bir çığ oldu, yalınayak düştü yola Meydanlar duygu seli, alanlar dalga dalga On binler haykırışta, yumruklar havada Bir resim ki, bilinmez nerede verir mola!!!. Bu coğrafya nice halaylar gördü, dağılmadı yerinden Nice zılgıtlar dinledi toprağa diz vuranları izledi derinden Bu duygu tufanının önünde duramaz hiçbir güç Bu Ali’nin, Ahmet’in ve Ayşe Anamın hiddeti Bu haksızlığa akan nehirlerin çıldırmış sesi Gün dağlardan düze inme saati, haykırın hey!!! Gün, Atamın ruhunu huzura erdirme vakti… Hangi yürekse taşıdığınız, çıkarın güneşe Hangi onursa sahiplendiğiniz atın ateşe Her ateş yangın değildir halkım Yürekteki yangın benzer mi mahşere!!!. Açın delirmiş savaklarını bentlerinizin O gürültülü sağanakla akın alanlara, meydanlara Haykırın bizliğimizden koparmak isteyen yurtsuzlara Biz Mustafa’yız, Kemal’in askerleriyiz Kargalar gibi kovarız yarınsızları uzaklara .... Bu vatan sınırlarında üzeri çizilmemiş nöbetlerimiz Doğmamış gecemiz, gündüzümüz ve ülkümüz var Bu vatan sathında şehitlerimiz, gözyaşlarımız har Düştüğü yerde hala sönmeyen yangınlarımız var Bu vatan sularında günü gelmemiş sevinçlerimiz Bitmemiş sevişmelerimiz ve soylu renklerimiz var Bu vatanın her dalında, yaprağında kökümüz var Yıkılmayız, asla yıkılamaz inançlarımız var O kışlalarda atamın, babamın yadigârları var Bu vatan sancağında atamın kurumamış kanı var Bu vatanın her karışı, her zerresi bizim hey Ona zarar getirmemeye şahadet yeminimiz var… Selahattin YETGİN |