Gönül Kendine Düştü.Gördüm! Aynalarda sen, bir fısıltı içinde Benden dert yanıyordun, bülbül gönlüme düştü! Târ-ü mâr oldu saray, taht, bir sefer göçünde Kayboldu hudutlarda, gönül kendine düştü! Gül arayıp durana, diken dahi, güldür gül. Her yara bîvefâdan, gelen en büyük ödül.. Seheri yaşatmayan, kaderin adı behlül.. Gezerken bulutlarda, gönül kendine düştü! Dağlara yağan karı başımda eriterek, Taşlara iz bıraktım selleri yürüterek. Asrı virân dergâhı bağrımda çürüterek.. Dermânı umutlarda, gönül kendine düştü! Artık ne selâmına, ne de bir haberine... Muhtaçlıktan azadım, zindânım kederine. Mutluluklar dilerim, senin de rehberine... İlâhî konutlarda, gönül kendine düştü! |