Kimsesizliğim
Zamanı yaktık biz
Küllerinden aşk doğması için seherde tan vakti Kapı eşiğinde sab/ahladığımda kimse/sizliğimi anladım Kimsesizliğim ve sen beni şair yaptınız Ve körpe şiirlerimi sana dair sunuyorum şimdi Leylim oy perişan kalemim Arz ettiğin türde alıştığın puntolar vardı bu kez Biriyle buluşmanın ertesinde alıp gittiler beni harfler Hemde pazarlığa gerek görmeye ne hacet Pazar yeri kalbim çığırt/kanlara peşkeş aşkı s/atarız Ölü bedenlerki ne/feslerini tutuyor asi rüzgarda Kucak açtım kimsesizliğime sarılmaya hasret canım Güz yaprakları sarılarını döküyor mevsimi eylüle Ve ben Nisan’la ağlarım kazanmama rağmen şiirleri Çimen yeşili umut ç/izdim tablosuna dünyanın Umudun avlusuna denizi de taşıyınca devrimiyle Suyu g/özlerinden aksa-i Mescit diye akıttım duayla Ödeşirmiyiz ki seninle kimsesizliğimde kimbilir |