yatağımda bırakacağım nemli yastığımı
uzun soluklu beklemelerimi son kez süpüreceğim halı altlarına
leylaklar kokan sokağımda devirirken çöpleri kediler
devrilirken içimde aşklar,tükenirken o en vefalar
gideceğim...

mazimin önünde eğilen söğüt dallarını selamlayacağım
uçurtmamın ipini yorgunluktan hepten bıraktığımda
mahallemin isim levhasına yazıp çocukluğumu
şehrin kalabalıkları arasından süzülüp
gideceğim...

çatı oluklarına dizilmiş kuşlar seyredecek garipliğimi
şehrin parka kapalı alanlarına bırakacağım yalnızlığımı
yitirdikdiklerimi güneşe emanet edip
hürriyetimi göğsüme iliştirip, bir günbatımında
gideceğim...

can kırıklarımı yol boyu dökebileceğim kadar uzak olmalı mesafeler
peşimden koşamayacak kadar yorgun olmalı boş sözler
haber ucak bırakmadan
sırtımı verip tanımadığım rüzgarlara
bilmediğim yağmurlarda ıslanmaya/arınmaya
gideceğim...


( Dilek KARSLIOĞLU )