İki gündür sendeyim
kadrajını unutan zaman sorumsuzluğuyla
Kâh terli ense
Kâh çıplak ten
Sarılıyorum sana tüm gün
Susamı dökülmüş simit ya da
Yuvarlana yuvarlana


Sahici yalanların sahilinde sâkiyim sanki
Suda yürür gibi latif
Şarjı tükenmiş gibi hafif
Rüzgâr geberesice, dalgalar kudurmuş
Yok ben sâkinim
makâmı belirsiz Yalelli bir çıngı dilimde
Hiç taltif istemez bu hâlde gramer
Amacın sövmekse
Acın sönmemişse hele
Sendeleyeli iki buçuk gün olmuş dilim
Sen de üç

Günlerden çarşamba öğleden sonra
Sen de perşembe
İnsan en çok bu vakit gömülür kendine
En çok insan bu zamanda
İkindiyi müteâkip
En mûtena kip bu olsa gerek
Pamuğuna dek her şey bembeyaz
İyi uğurlama olsun diyedir
Kara yaşamışsındır ihtimâl
Balık gibi gömülür



Ne önemi olur ki
Sönmeden atılmış izmaritin
Tava(ya) gelmiş istavrit(i) kim(i) düşünür
İki çiğne bir yut
Hak etmiştir
Doymayı açlığından çok sevdiyse
Sürüden ayrılmış belli
Sen de hayatının grameri sönmüş

İyidir, karanlık korkutur ışık evlerde
"De" ler bâzen ayrı yazılır cümleler de!

Çıkarken şiirini söndür!..






ToprağınSesi



.