ve sen cennet kokardınkasabalı çocuklar coşkulu türküler söylerken kucak kucak dermiştim sevinçleri yıldız yıldızdı gök kuşağı sevinçli bal damlası gözlerinden ... titrerdi içim ellerin elime değdiğinde gamzelerinin gizemli deltasında güller acardı ben o çocuklar kadar şendim... dudakları bayram yeri olurdu şen kahkahalarla bezeli göğsüme yaslı saçların başımı döndürürdün ve sen cennet kokardın... şiirlerimi söylerdin umarsızca öperdim saçlarını içim içime sığmazdı ölüyordum sevinçten... yanağın yanağıma değince delirirdi dudaklarım dudaklarında nefes nefese ölürdüm oracıkta ... gelişin bende ilk bahardı leylak mevsimi göğüm taçlanırdı ebem kuşağıyla yağmurlar sonrası sen benim baharımdın... yıldız kaydırıp dilek tutardık şarkılardan fal tutardık mırıldanarak eşlik ederek bizim şarkımızı defalarca bağıra çağıra söylerdik gün batarken göksuda... sarılıp boynuna sımsıkı öperdim koklardım içim titrerdi bir gün sensiz kalırsam korkusuyla ölürdüm... Hasan ODABAŞI |
saygımla...