SOFRAMDAKİ SON AŞIMSIN
Taş fırından çıkmış sıcak bir ekmek dilimi gibisin
Daha hala üzerimde tütüyor yaşadığımız sevdamız Köylü bir kadının ferecesi gibi kapalı ve edepli bir şekilde Kendini hiç bir zaman bozmadı içimizdeki duygularımız. Ne kadar bozuk olsada şu hayatın dümensiz çarkı Herzaman sevdaya dair saygımız yüreğimizde var oldu Hiç bir zaman azalmadı aramızdaki büyük tutkumuz Bu sözü şeref duyarak söylüyorum ki, iyiki sevdim seni. Seni düşündükçe ve senin varlığını bildiğim sürece Yaşadığım bütün zorluklar yormuyor beni eskisikadar Varlığını bilmek bana öylesine derinden güç veriyor ki Tonlarca yükü kaldırmak bile koymuyor artık bana. Sen benim soframda her oturduğum vakit andığım İçimi ısıtan, ve beni aşka doyuran sıcacık ekmeğimsin Sefaletten, kötülükten, vede bencil bir insan olmaktan Beni kurtaran, yegane varlığımsın, adı bende saklım. Sen benim soğuk kış günlerinde, kana kana içtiğim İçimi ısıtan sıcak bir çay gibisin, doyamıyorum sana Ne zaman sofraya otursam,hep sen geliyorsun aklıma Tuzumda sen oldun suyumda sen oldun artık benim Öyle bir yerde yaşıyorum ki sensizken buralarda Hangi yana baksa gözlerim sen geliyorsun hayallerime Anlasana artık yar anlasana, bukadar eziyetler niye Sen benim ilk göz ağrım, soframdaki son aşımsın yar... Ufuk GÜNEY |