’Ne zaman gülümsemek istesem
Bir şiirle yıkarsın düşlerimi’
Uçurumlar çağırır beni
Ürperir yüreğim
Sonbaharın hüznü çöker gönlüme
Anlarım ki sahteymiş hepsinin yüzü
Gülüşler sahteymiş




Çocukluğu mu arıyorum
Yeşil çay bahçelerinde
Düşündükçe dünyanın renklerini
Siyahlar vurur alnımın ortasından,
Süküta muebbet giyinir
Ağlarım ağladıkça
Sen tadını çıkarırken tüm renklerin




Tenimdeki tuz yakar ruhumu
Kim bilir kaç cehennemde çığlıksız yandığımı
Kaç renkte kanımın aktığını kim bilir
Mezarlıklardan geçer gölgem
Ellerim kanayıp durur yüreğimin üstünde
Bayramın bittiği gün gibiyim
Ne şehir tanır beni
Ne de aynalar




Hayat atıverdi işte siyahın içine
Kim bilir kaç deli sevda sığdırdığımı içime,
Yok şimdi acılarda gölgesine sığındığım
Yok kolum kanadım
Yalnızlığı uyuturken koynumda
Bilirim tutamayacağımı yıldızları




Ne zaman gülümsemek istesem
Gece çöker üstüme kurt gibi
Besmeleye sığınan dudaklarımı
Basarken hüzünlü şarkılar
Mayıs yağmurları gibi yaşlar boşanır gözümden
Kim bilir sen şimdi hangi şairin bestesindesin
Hangi mesut denizlerin kıyısında
Ellerin avuçlarımın saklısında
Gözlerin şubat on dördü
Birikir gözlerimde onca sahipsiz yaşlar




Ne zaman gülümsemek istesem
Yabancı kalabalıklar basar şehrimi
Söndürür ışıkları gözyaşlarım
Çektikçe bir nefes sigaramdan
Artar kanaması içimin
Canım meyhane ister
Oysa kaç yıldır içmemişim bir kadeh
Kaç yıldır konuşmadım kimseyle yüz yüze





Demek sevmek erimekmiş için için
Demek sonu hüsranla bitmeyen aşk yokmuş
Bu yüzden yer etmiş sinemizde hüzün
Olsun sen tadını çıkar tüm renklerin
Ama unutma
Her gece nice yıldızlar kayar gökyüzünde