VUSLAT HAYALDEAşk ateşten bir kordu değmeden yakıyordu Uzaktı mesafeler ümidi öldürmedi Söylenen tek güzel söz içime akıyordu Ama şu yokluk var ya yüzümü güldürmedi Cepte var üç beş kuruş yetmeyecek kefene Zaten ne zaman geldi iki yakam araya At beni de sırtına taşıdığın küfene Lanet olsun zenginin yemediği paraya Ey can toprak dişliyor en acıyan yerinden Ayak tabanlarımdan, ona değen her yerden Vuslat hayal oldu bak yaraladı derinden Bir türlü denk gelmiyor yıldım artık eğer’ den Yine dön dur hayale gönül onlarla avun Burnunu şöyle kıvır sevgili başucunda Olmayana amin de mutlu sonlarla avun Sigaranı çek otur yanan yürek ucunda Buse DENİZ |
kutladim
Gec okudugum icin affola
Bayildim siirinize
saygi selam ve duam ile