YAPRAK
Bir sonbahar günü dağlarda rüzgâr
Sessizce başlayıp tipiye döndü Düşerken yapraklar yere sitemkâr Solmuş mazlum birer ruha büründü. Ayrı düşen yitik sevgili gibi Her biri bir yerde görünmez dibi Oynuyor onlarla amansız tipi Ümitti uzakta... ne çabuk söndü. Düşen yaprak titrer boynu da bükük Saçıldı umutlar yitik ve çürük Koskocaman dünya daraldı , küçük İğne deliğinden geçer göründü. Solgunca bir beniz dokunsan ağlar Kapuk tutmuş yara elleme kanar Hayat verecekti ona bir pınar Ama o da yasa, hüzne büründü. Olmuş şimdi yeşil edalı yaprak Yerlerde sürünen ölü bir varak Sımsıkı kavramış da kara toprak Bugün onun için bir kara gündü. |
Ozanca yazılmış dizeler mükemmeldi hocam severek okudum
Yüreğine kalemine sağlık
Saygılar selamlar.............