VEDA
Yine kötüsünden bir haber aldım,
Duyduğum o anda şaşırıp kaldım, Bir an duraksadım saate baktım, Elimde olsaydı kanatlanacaktım. Bir ayrılık daha bu en acısından, Kalp kurtulmayacak sancısından, Küçük oğlum uçup gitti elimden, Yarım yok sanki oldu kederimden. Doyasıya sarılsaydım son bir kez, Belki acım bunca yara vermezdi. Aklında neler kurmuşsa bu kez, Biraz insaf olsa bunca germezdi. Artık saracağım kimsem kalmadı, Demek tohumları susuz bıraktık. Yaşam mutlu güne beni salmadı, Bunca yıllık yuvahı desene yıktık. Aklına düşeceğim bir gün elbette, Bunca yılı anılar yok saydıramaz. Kar kalmaz ihanet inan gurbette, Kalbine hatam yok gün kandıramaz. |