Hayat Çoktan Durdu
Ellerime sıkıştırdığım kalemin izini sürerek,
İç çekişlerime hep el sallarım görmedigini bile bile. Seni hep yarım çocuksu beraberliğimizle hatırlarım, Unutsanda ben senin yerinede severim bizi. Beni alıp gittiğin günden beri ben/siz’de yaşarım, Yırtık sesinle yankılanan bozkırda. Tek sıkımlık kurşun gibi şakağıma dayadım seni, Tetiği çekmedende beynimdeydin hiç çıkmayan. Uğurlamaya geldiğinde sonbahar nehirde boğulacak, Ve sen yine çaresiz yaprakları kurtaramayacaksın. Ki sen gittiğinin ertesi ben yine yuvasız, Sen gittiğinde aşkım tekrar sevdasız, Sen gidersen ümitlerim hep anasız, Sen olmazsan kuşlarım tümüyle aşiyansız kalacak. Oysa gitmiştin sen çoktan, Hayat bende akrep ve yelkovanıyla durmuştu hepten |
AMAAA YOK ÖYLE YAĞMA GİDENE EYVALLAH ,ARDINDAN AĞLAMAK YOK.AĞIT YOK