anneciğim
güzelim
sızılarımı emziren ninnim
uçtuğum günden beri kucağından
yüreğimde meskenleşen sevginle
dost gözlerini
yar ellerini özlerim

büyüdü hiç büyümez sandığım ellerim
ve yokolasıca kederlerim
acılarını okşayabilirim şimdi
hani her düştüğümde
yaralarımı öpüyordun ya

ellerimde güller
yüreğinin kokusunu taşıyan şiirler getirdim sana
kimsesizlerden selam
yıkık yüreklerden kelam getirdim
öpmeye geldim çileli ellerinden

yan yana durabiliriz artık
senli benli
yürüyebiliriz taşlı yollarda
daracık sokaklarda
göğsümüzdeki kederimizle
şimdi daha çok benziyoruz birbirimize

ağlama!
kavuşmaların arefesindeyim
geleceğim anne, geleceğim
geçmişi eze eze geleceğim
sana hiç söylenmemiş ninniler söyleyeceğim
çocukluğumu emzireceğim gözlerinde
günlerine sevinçler katacağım
düşlerine renk
yaralarına merhem olacağım

anneciğim
güzelim
benim bitmez özlemim
neler neler gördü geçirdi küçüğün
haydi sen de indir yükünü dizlerime!