Anneler Gününüz Kutlu Olsun (Akrostiş)
Alnındaki dalgalar neyin izi hayat yolunda,
Ne olabilir beklediği, saygıdan başka! Nezaket abidesi bir kadın, keskin köşelerden uzak, Ezberlerinde yaşayansın, hiç eskimeyen hatıraların. Lalezarın nadidesi olmak candan canındandır, Ey bir ömür solmayan her mevsim çiçek! Rüzgârın bestesine güfteler hep anne diyecek! Gün gelir, hayattan yorulur bedenin, Üstünü buzlar kaplar, sen dolu hayallerin. Neşesini yitirmiş selvi gölgesinde kar, Üşütür elbet iliklerine kadar, tükenir heveslerin. Neden, niçin diyen sorular çoğalırken bir bir ve Ürkekliğini kıskanırken yabanda bir ceylan, Zikrin anne diyecek, dağların yankısından. Keşke ile başlar, yokluğunda bütün cümleler, Uykular bölünür, sabahı bulmaz geceler. Tekrarı yok, maziye karışan zamanın, Lale firar edince gamzelerin ortasından, Unutma sakın, hiç annesini aramaz mı o gözler! Olgunluğun meşalesi yansa da saçlarında, Lavlarından dumanlar uçar en masum çağlarına. Sınırından aşamazsın ruhuna kazıdığı sevginin, Umduğun helalliğe, belki bir özür demek tebessümün, Ne büyümesi, bir çocuksun işte annenin kollarında. 10.05.2013-Ahmet BOZTAŞ |