merdiven boşluğuna
tırmanırdı kedi...

kasıkların boyunca ilerleyen tenha aşk şiiri
doğumuyla mühürlü, köşeler başkentinde
kendi halinde bir kendin sokağında
topuğundan girip
usul usul
acı acı dolaşan yabancılık misali
aidiyetsiz zamanların huzursuzluğunda

iklimlerin en kalabalıkmış günleri
en şenlikmiş saatleri
rüzgarın omzuna yapay esintiler bırakıp
kelebeklerin tersine kanat çırptığı
odaların dışa
balkonların içe açıldıkları rüyalara denk düşer

bakışların netleşir o denklikte
sımsıkı kapalıysa gözlerin
hele bir de
duvar oyuklarında
kırılmış taşlardan örümcekler yıllanıyorsa
kimileri de aklını delilikle boyuyorsa

gölgen biçimlenir o denklikte
ellerini mandalinalarla yıkar
bir güzel asarsın çamaşır iplerine

sen duymadan
boşluktan düşer kedi

bozulmasın diye denklik