İlâhi Tragedya
“ve ömür kırkikindi yağmurlarına gebeyken
Dante gibi nemindeyiz ömrün” bir infazın gölgesinde yaftaladı idamı ömür katıksız yar düşlerine doymamışken ten henüz s/esimde zindan pası s/usumda yağlı urgan tutar içimi yağma çiçekleri bırakırken başucuma gafil acı bile apaydın yakamozda ne olur beni gece öldür! Ey varlığımı tamamlayan “beni zalim topluluğuyla bir kılma” hüzün üflerken kulağıma adımı mütemadiyen üç defa dirilt ruhumu yeniden bizi var edip, sürgününe salma ömrün karası yüz sürdü kadınlığıma davam söze düşer kalemim kırılır ilahi bir tragedyada sefil insanlığımız dil/l/enirken köşe başlarında ben celladına tutkun zikri Arafta meczup Ey inananlar! Ruhuma bir sadaka… |
mutlu kalın