Farzet...
Bir kayıp ülkeyim coğrafya atlasında
Köprüleri yıkılmış hırçın bir yeryüzü şekli
Kaşifler henüz uğramamış
Dalgın ve tedirgin ilerliyorlar sınırıma
Biliyorlar bir yanılsamaydı dilsiz topraklarım
Ve sızısı var hala sularımda yaşadıklarımın


Farzet...
Zamansız bir nisanım
Mevsiminden önce açtı çiçeklerim
Göçebe kuşlar gelip kondu
Örselediler yasak bahçemi
Sonra gittiklerinde
Kanatlarında saklıydı düşlerim
Şimdi hükümsüz aşkları kaldı ömrümün
Bir de yurtsuz iklimlerim


Farzet...
Bir dağ doruğuyum tanrısız
Kar ve buz yanığı tenim
Sert ve soğuk iklimler kapımda
Üşüyor yamacımda iyi huylu ümitlerim
Gün ve güneş
Soluğum kadar yakın
Bir o kadar da uzak açlığıma
O an anlıyorum
Düşkün ve tutsağım sıcağına


Farzet su yanar, aşk donar

Sen bende su
Ben sende ateş
Söz susar...