ÇİCEKLERİN DİLİnergis kokularına bayılmış bir akşam üstü ağaçlar sana doğru büyüyorlar çiçekler sana kan gülleri sürgün veriyorlar kuşlar yerini almış ağaçlarda inatla sevinçliyim bugün çiçeklere bağlanan adamım bahçemde bahar olsa da çiçek mevsimi olmasa da kuşkonmazları aldım penceremden kuşlar konsunlar diye anımsıyorum şimdi yağmurun ertesi günü müydü neydi böcekler dönmüştü çiçeklerin rengine mine çiçeğinin rengiydi sevgilim paylaşmanın adıydı bahar yılda bir günlüğüne bir çiçek açan kaktüsleri gördüm düşümde uğradım çiçekçiye tüm çiçekler erguvan mavilikleri kaplamış meneviş hasretin gül kokuyor tek bir karanfil yakamda özgür aklımdaysa taptaze yeşil umutlar güneş topluyor günebakanlar zambaklar zaman dinlemiyor morlarına yüklemişler sevgiyi bilmelisin ki yağmuruna susamış toprağıma değdin aşkın yaşı yoktur ne de mevsimi ilkbahara mecbur değildir aşk her yaşın bir güzelliği vardır içim bir arı kovanından daha uğultulu sardunyalar ayrılığı fısıldamadan gel tutun dost sıcağı yüreğime tutun ki yediveren gülleri açsın tutun ki bir mevsim daha hüzünle bitmesin Nail Yavuz tEMMUZ 2002 |
Etkili yorumlarla ilgili bir forumda, yazdığınız yazının peşinden geldim sayfanıza.
Şiir mükemmel !
Tam umduğum gibi yani. Candan kutlarım.
Uzun bir zaman geçmiş üstünden şiirin. Ama her dem taptaze kalacak bir özellikte.
Saygılar...