Bir Rıhtım Yalnızlığıvakitlerden akşam üstü birini bekliyor gözlerim dört yanım dört aşılmaz umman içimde bir barut çizgisi ve meridyende saat yirmi bekliyorum gelmiyor kırıyorum yönümü yalnızlığa gece başlıyor dudağımda korsan artığı gülüşüyle tüm gece biliyor kederimi bir dili olsa da anlatsa dudakta biriken söz çürüğünü kül kor ateşi gizliyor mermeri andırıyor yüzüm bir sigara yakıp diğerini söndürüyorum giderek çoğalıyor kül zehir sızdırıyor içime pişmanlıklar gelecek mi gelmeyecek mi falına bakılmış papatyalar yapraklarından yoksun su ağlıyor ya rüzgar uzamasını biliyor gece liman sanıyor yüreğimi eskiyor kirlerine sabah susu/yorum grilik siyahlaşmamak gibi bir inat ki ışıklar eritemiyor karanlıklarımı en kuytusunda yalnızlıkların kıvrılıp yanıma ben olmaya soyununca sızı/yorum karanlıklar salkım saçak gülmeler talan olmuş uykudan korkuya geçme sularında mirascısı olduğum acılarımın başında nöbet tutuyorum hüznü demliyor gece usulca tarıyorum gecenin saçlarını bağışıklık kazanıyor sızılarım ellerimde acıların tarihi ellerim ki bağlı gözlerimde ahtapot kollarıyla karanlık sarmışken geceyi dudakta yarım kalmış yaralı sözcüklerle iki mavi arasındaki karanlıkta ayrılıklar biriktiriyorum NAİL YAVUZ .... İ Z M İ R .... Y.düzenleme |
gülmeler talan olmuş
uykudan korkuya geçme sularında
mirascısı olduğum
acılarımın başında nöbet
okudukca daha cok işliyo içine insanın harika olmuş yüreginize saglık