ZAMANZAMAN Kalbim bir hoş olur, yerinden fırlar Nazlı yar bu yana baktığı zaman. Yaralı gönlüme bir güneş doğar Ansızın kapımı çaldığı zaman. Bu umutla elli sene yaşarım Ne açlık hisseder, ne de susarım Mutluluktan havalara uçarım Yar aşkı kalbime dolduğu zaman. Zaman gelir, ayrılanlar kavuşur Kanım kaynar, içim dışım tutuşur İki gönül bir gönülde buluşur Nazlı yar yanıma geldiği zaman. Bana verin, ben çekerim derdini Dünyaya değişmem tek bir telini Onu üzgün görmek öldürür beni Dünya cennet olur güldüğü zaman. Gece gündüz yollarını gözlerim Bir sözüne bin can kurban eylerim Dağlar kadar derdim olsa; yok derim Halimi, hatrımı sorduğu zaman. Efkâr biter, kara bulut dağılır Bedenime bir ferahlık yayılır Ne yaram incinir, ne sızı kalır Kolunu boynuma sardığı zaman. |