BABAMA
BABAMA
İnsan evlenip te baba oldu mu Babalık nasılmış anlıyor baba. O minik yavrunun bir dokunuşu Hayata bir başka bağlıyor baba. Doldurmak mümkün mü senin yerini Kimseler çekmezdi çektiklerini Otuzunda kaybetmiştik annemi Gidenler bir türlü dönmüyor baba. Genç yaşında,dört çocukla dul kaldın Babalıktan sonra bir de anaydın Dağlar dayanmazdı, ama dayandın Çekmeyen bu derdi bilmiyor baba Katlandın yıllarca onca çileye Bizlere analık gelmesin diye Yalnız geçen koca otuz beş sene Yıllar derde derman olmuyor baba. Fakirdin,yoksuldun,paran olmazdı Yarı ac,yarı tok karnın doymazdı En büyük hayalin okumamızdı Zaman acıları silmiyor baba Yemezdin; al oğlum,al kızım derdin Kırk yama pantolon, ceket giyerdin Bir kez olsun güldüğünü görmedim Anladım, dertliler gülmüyor baba Bizler için vardın,yaşadın,öldün Yetmiş beş yıl, pek çok acılar gördün Tüm arzularını kalbine gömdün Kimseler sen gibi sevmiyor baba. Çokça kuran okur,namaz kılardın Her canlıyla dosttun,dostça yaşardın Dürüstlükten zerre kadar şaşmazdın Sen gideli yüzüm gülmüyor baba. Sonunda ayrıldık,artık sen yoksun Allah’ın rahmeti üstüne olsun Yerin cennet,mezarına nur dolsun Oğlun seni pek çok özlüyor baba. CELAL ATAY |
anca babaları öldükten sonra büyürler..
Rabbim gani gani rahmet eylesin babanıza
mekanı cennet olur inşallah..
Güzel vede duygu doluydu şiir kutlarım tebrikler..
yudumyunus..yunus karaçöp