BİR BAŞKADIR BENİM CUMHURİYETİM


Bir başkadır benim cumhuriyetim
Ne emekle, ne zorlukla kazandık.
Gelinler dul kaldı, çocuklar yetim
Canımızla, kanımızla kazandık.

O gün kara bulutlar kaplamıştı yurdumun her yanını
Yürekler yangın, yürekler yaralı
Bu topraklar böyle acı görmemişti
Türk’e vatan olalı.
Vatan işgal altında inim inim inlerken
Samsun’da doğan güneş, yurdu kapladı birden.
1919 Mayıs’ın 19’u
Samsun’da demirlendi Mustafa Kemal’in vapuru.
Dünyaya öğretmişti ;”Çanakkale geçilmez.”
Yine o haykırıyor:”Türk ölür köle olmaz.”
Yapılacak tek şey var, milleti uyandırmak
Özgürlük ateşini ruhlarda canlandırmak.
Karşımızdaki güçler her yönden mükemmeldi
Bizde ne silah vardı, ne yeterince mermi.
Halk perişan, çaresiz, ayak yalın, karın ac
Bir tek vatanı vardı, şimdi ona da muhtaç.
Milletin andı vardı:”Ya istiklal, ya ölüm!”
“Vatansız olmaktansa, yüz bin kere ölürüm.”
Bu millet ne büyüktü yokları var ediyor
Özgürlüğü uğruna, canından can veriyor.
Bir tek ineği olan orduya bağışlıyor
Fatmalar omuzlarda, mermi, gülle taşıyor.
Elifcik kağnısıyla mermi taşır, dağ, tepe
Kocabaş’ı ölünce kendi geçer yerine.
Kalır mı der yollarda Mustafa Kemal’in kağnısı
Sabaha yetişmeli Mehmetçik’in mermisi.
Türk anası yorganı cephaneye sardı da
Çocuğuna sarmadı o tipide, o karda.
Dedi “Millet malıdır, nem kapmasın bozulur
Vatansız olunmaz da, yavrusuz da olunur.
Akifler cami cami, dolaştı diyar diyar
Cuma kılınmaz dedi, çıkmadıkça düşmanlar.
Yüzlerce kolu kopmuş, tek bacaklı kahraman
Evlerine dönmedi düşmanı çıkarmadan.
Dediler: Kol bacak ne, feda olsun canımız
Yeter ki şafaklarda süzülsün bayrağımız.
Binlerce şehit verdik, binlerce de yaralı
Şehitler ülkesinden temizledik düşmanı.
Öksüz, yetim, dul kaldık, ama düşmanı kovduk
Bu millete yakışan cumhuriyeti kurduk.
İşte bugün o günü coşkuyla yaşıyoruz,
Onların emaneti bayrağı taşıyoruz.
CELAL ATAY