KOZMİK RÜZGÂRLARIN ANISI
KOZMİK RÜZGÂRLARIN ANISI
Ayrılığa hiç hazır değilken daha Buluştuk yine aynı noktada Şafağa saçlarında dokundum Güneşi gözlerinde gördüm belki Belki de Yaşanası duygularımızı paylaştık o an O an Yağmur damlası teninde gezdi ellerim Gözlerim gözlerine değdi İçimi bir ürperti sardı Duygularım çıldırdı o an Hislerim depreşti yüreğimde Öylesine hasret kalmışken sana Salıverdim bedenimi yalnızlıklara Nasıl da unutuverdin yaşananları Yaşadığımız gün ışığı sevdaları Bilirim Kardelenler büyüttün çığlıklarınla Kozmik rüzgârların peşinde koştuk çıplak ayaklarla Yüreğimin üstündeki duyguları Süsledim yarının umut tohumlarıyla Her gelişinde çiçekler derleyip getirdin Sevda üstüne Aşk üstüne söylerdin türkümüzü Şimdi Ne türkümüz kaldı Ne de sevdamız Senden kalan tek hatıra Kozmik rüzgârların anısı Giderken bıraktığın bir beyaz gül kaldı |