BEN İSTANBUL’UM

Seni özlemekten vazgeçmedim İstanbul
Buruk yalnızlıklara köle oldu bekleyişler
Frezya kokulu yağmurlar ıslattı düşlerimi
Ben sen oldum sen de ben İstanbul

Denizin kadar büyük yüreğim var bedenimde
Tarihin izlerini taşıyan haykırışlarım var sesimde
Ne varsa aşktan sevdadan yana sen de
Hepsi benim benim işte İstanbul

Sen de güneş doğmasa da ay yıldızlı yarınlara
Benim gözlerim güneş olur sana İstanbul
Hırçın ruhun ağlasa Ayasofya’dan Sultanahmet’e kadar
Benim yüreğim kanar Kızkalesi’nde İstanbul

Çamlıca’da özgürlük tadında bir yudum çayım olsan
Eyüp Sultan’da arş’a kalkan ellerim olsan
Yar diye sarıldığım deniz gözlü şehzadem olsan
Haliç diye bağrına bas beni asil İstanbul

Tebessümün ardındaki gizli çaresizliktir duruşun
Ne anılar bıraktım yerle gök arasında kucağına
Şubat’ı soludu dudaklarım son kez yanağında
Şairce ölüyorum işte
Ben İstanbul’um İstanbul benim aslında

Emine SEVİNÇ ÖKSÜZOĞLU
Edebiyat Araştırmacısı
Şair Yazar