Hüzünlü bir keman sesidir bu şiirin asıl şairi.

Baharın tüm çiçekleri,
O bülbülün, gül sesi,
Kokusu, dokusu, her şeyi
İklimin sevgili!

Ben en çok,
Bu mevsimle
Seni sevdim!

Gözlerime resmin asıldı,
Hayalin ki; sen kadar asıldı,
Ne ilk, ne de son kez basıldı,
Ezelden, ebediyete gibi sevgili!

Ben en çok,
Mum ışığıyla
Seni izledim!

Yalan bu bahar, yalan!
Aşk acı, aşk hicran!
Göğsüme şu dolan
Acın mı, sevgin mi sevgili?

Ben en çok,
Seninle
Seni bekledim!

Tüm yalanlara inanılan,
Tüm yollarda karşıma çıkan,
Zaman bile bir mabet; sana tapılan,
Ey sevgili!

Ben en çok,
Bunlarla
Sevgi biledim!

Sırra kadem,
Kağıda kalem,
Bana el âlem
Olma sevgili!

Ben en çok,
Yokluğunla
Eksildim!

Her gün seni düşlediğim kadar,
Her an yanında olmak istediğim kadar,
Her şeyine razı olduğum kadar,
En çok da, senin sen olduğun kadar sevgili!

Ben en çok,
Geçmeyen anlarla
Seni özledim!

Bitmez yolun sonu gibi,
Aşk ateşi, cehennemin en dibi,
Değilim bu canın sahibi,
Ah be sevgili!

Ben en çok,
Seninle
Mahşer istedim!

| Emrah Nargöz
| 1 Mayıs 2013 Çarşamba, 04:00