konserveŞiirin hikayesini görmek için tıklayın yendin.
yetiyordu kokusu hayatın,
kendi yağımda kavruluyorken. ah ne gerek vardı es, o es, tadına? biteceksen, kapım, yalnızlığım. bir tutam elin, göz kararı düşün... yok; yok. ne doğranmış, ne doğru anmış. belki tavan bilir, ölçüsünü. tadı yok çünkü. bir konser ve gerisinin. | emrah nargöz | 30 mart 2016 |