Aşk yorgunu -2-Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Hikayenin şiiri bu..
Konuştukça azalıyor güzelliğim Dalından düşen bir yaprağın kederini yaşıyorum Her defasında muğlak bir cümlenin peşine düşüp yanıyorum Yokluğuna açık bir yanında duruyorum hayatın Bir de o ılık rüzgarla varlığın değmese yüzüme Bile bile kıyametim olacak kendime sapladığım bu kaçamak ağrı Dışımdaki devasa kalabalık Sensiz içimde tek yine Bana biraz sen getir Ilık bir meltemin yamacından göz kırp kalbime Gülüşün rengini hangi çiçekten aldıysa Dudaklarım yalvarsın o çiçeğe Ne çok şey dışlıyor beni sen olmayınca Sesim bir gölgenin rengine bürünüp sana beni soruyor Ey doğarken ruhuma üflenmiş adresim Zaten daracık yollardan ulaşıyorum çıkmaz sabahlarına Gel de sen koksun nefesim Gelir misin defne ağaçlarını yollarına düşürsem Ya da suların serin yatağına gizlensem Yolcu edip kışları baharları kapına getirsem Gelir misin? Her gece gökten bana ışıldayan suret Bir kere bak yeni açan güle benzesin yüzüm Nefesini kulağıma değdir hadi Yoksa şu ellerimde tuttuğum avaz senin değil mi? Her gölge kendi varlığının esiridir Korkma Aşikar et kendini.. |
Korkuya gerek yok bence de...
Kutladım kaleminizi...
Saygı ile...