DERT ÇOK
Dayadım sırtımı dağlara taşlara
Çekemedi yükümü dağlar taşlar Meğerse ne dertliymişim ben böyle Ne kederliymişim Haksızda değilim Mutsuzluğum yüzümden okunuyorum Huzursuzluğum efkârlılığım Her türlü ele veriyor beni Gizleyemiyorum bir türlü Açık veriyorum hep Kapım diye sığındığım Limanlarımdan kovuluyorum Kucak açacak dostlarımdan Hor görülüyorum Dışlanıyorum Öyle yalnızım ki allayım Dayanamıyorum Ne yaparım ne yapacağım Bilmiyorum İnsanlık öldü mü diyorum Kendi kendime Yardım eden yok mu şu garibe Memleket diye geldiğim bu şehirde Dert çok yaşayamıyorum |