İzbe
Derinliğinde izbe gözlerin.
Dövülmüş toprak gibi verimsiz, solgun… İzbe yaşıyor can çekişen kederin. Taşıyor tuzlu gözyaşları suskun cümlelerinin. Vurgun yemiş, omzunda ağladığın kelimeler. Talep kar, içinde yaşayan umudu öldürmeye nefesler. Dönüyor içindeki uğultu kelebeklerle kör bir güneşle. Ayakların çakılı dövülmüş çorak geçmişe. İzleri belirsiz, izbe Sözleri keskin yüreğimi yakan bir ivme. Derinliğinde izbe yüreğin... Derinliğinde sağır... Derinliğinde ağır bir yalnızlık. Derinliğinde ölü, ölgün... suskun |
biliyorum ki o izbe senin yüreğinde
benim yüreğimde var olanı da sen aldın
artık hiç umut yok
sen suskun ben susamış
arda kalan soğuk bir yalnızlık
şiiriniz şiir yazdırdı, kaleminizin mürekkebi asla bitmesin...