Ne vakit hevanın etkisinde kalsak

Heveslerin heyecan yaşatan iştahıyla yol alıp bakınsak

Düşünmeyi bir tarafa bıraksak, tefekküre hiç ihtiyaç duymasak

Salınsak hülyaların vadettiği iklimin haz vahasına, sırılsıklam olup biran olsun rahatlasak



İnsan ne kadar hayıflansa kar etmez

Ukdeleri uğruna sevdasını karartsa baş edemez, aşk denemez

Hevesin nefse mümeyyiz olan bir tabiliği vardır, hali hicrana gark eden andır, değmez

İnsan nasibe inanıyorsa, kaderin iradesinde ki mizana tavsa, korkuyu sinesinde barındırmasın, meşkuk bir temayüle kanmasın, başedemez



Aklı ve iradeyi bahşedenle yol alsın

Edep ve tevazudan muhakkak ki uzak kalmasın, kalbinde yaşatsın

Samimiyet ve saflığın ihsanlaşan ikliminde nefesi ilim ve irfan için sarf ederek rahatlasın

Ümit, sevmenin ve şefkatin en naif tezahürlerinden nükseden yakarıştır, ufkun derinliğinde coşkudur, aşkın gözyaşlarını sorgulasın



Ne vakit hüzün içinde yol alıyorsa

Gün yüzüne hasret olan ümitleri solmaya yüz tutuyorsa içini karartmasın

Her baharın bekleyen bir hazanı vardır, haz her nasipte sadakat gösterilen aşkın şiarıdır, ruhu bertaraf etmez unutmasın

Gülmedi bahtım diyen, müsterih olmalı, sabrı ve kana atından nükseden insicamın meramıyla yaratana el açmalı

Vurgun yemiş mir melalin vahametinden kurtulmalı, Rahmet ve mağfiretin vaktine en kalbi manada bel bağlamalı



Mustafa CİLASUN