ZULÜM VE KAN ARAKAN (MYANMAR)
zulüm ve kan
arakan vahşetin bir adı myanmar diğer adı burma öğütlerinde Buda yakmı diyor evleri yık okulları yak yalın ayak yollara düşen çocukları kuru dallar gibi ateşe atmı diyor gözünü insanlığa kapatmış vicdanı sızlamayan yürekler uzatın ayaklarınızı uzatın efendiler Myanmar’ın batısında arakan(Rakhine)eyaletindeki Rohingya müslümanlarının okurken katliam haberlerini bir iki saniye yer bulan tv haberlerini ölürken katledilirken insanlık suçu işlenirken insan pazarında köle diye satılırken Arakanlı Rohinğya müslümanları kıvırcık saçlı mavi gözlü çocuklar cılız badenlerinde kemikleri sayılırken düşük omuzlarında ağır yükünü taşırken vahşetin insan kasapları insan tacirleri organ tüccarları köle pazarında satmak için pazardan alınan elma gibi seçerken sever dumanlı puslu havaları gelecek nesillere nasıl anlatacagız korkaklığımızı ve duyarsızlığımızı Rakhine budistleri Budizm milliyetçilği adına yakıyorlar camileri camilerde kuran okuyan çocukları yakıp yıkıp kavuruyorlar buda(guatama)ın çocukları insanlık düşmanları kimliği elinden alınmış evleri yakılmış soykırıma uğramış Arakanlı kardeşlerimiz demir çubukla dövülüp çırıl çıplak soyulup üzerine benzin dökülüp kül ediliyor budizm adına soykırım tamda burda yapılıyor yangınlar içinde kanlı çığlıklar kurşun gibi delip geçiyor geceyi bulutlar yok havada gökyüzü siyaha boyanmış ağlıyor çaresizliğe kul elinde kul zulmü varken vahşete ev sahipliği yaparken arakan öz vatanında baskı altıydayken öz vatanında zulüm altındayken rohing’ yalı insanlar yok olsun bu soykırım varken benim başarım benim param benim heveslerim ben diyerek başlayan bencillikler dünyalık arzu ve tutkularım soykırımı yaşarken insanlık kaçar uykularım insanlık için ne yaptın diye sorarsa çocukların geride kalır bıraktığın eserlerin sevdiklerimize ve kutsalımıza el uzatılırken yaşama arsızca yapışmaya çalışıyoruz bir gün gelip ya onlar bizden yada biz onlardan ayrıldığımızda ızdırabını çekeceğiz ne yaparsa insan kendi hareketinin sonuçlarına katlanacaktır insan olduğumuzu hatırladığımızda yaşamanın gayesini anladığımızda istek ve tutkularımızı kışkırtan benliğimizden kurtulduğumuzda bizi esir eden bütün parangaları kıracağız işte o zaman özgürleşip benliğimizi bulacağız 2013/İSTANBUL |
inanın şiiri bitirene kadar hep oraya nasıl gidilir diye düşündüm
rabbim gunahlarımızı af etsin
bize insanlık adına bir çıkar yol göstersin
merak ederim acep sizin gibi kaç tane duyarlı yürek var?
acıları yüreğni delmiş konuyu şiir olarak bu siteye taşımış
kaç şair ruhlu var?
sizi yürekten kutlarım
vesselam..