Hani derler ya hikayelerin sonunda derbi mesel
en çarpıcı cümlelerin kısmı
burada huzurlu bir dünya idi galiba,ama savaş dışarıda olmasa içerimizde mi devam ediyordu,eziyet etmek mi verilmiş bazı bedenlere?

Çoğu kişi huzurun doruklarındaydı arkadaşlarım bazıları çocuklarını büyüttüler öğrenimleri şu bu dünyanın telaşesine daldılar ben ise deli inadım yüzünden yapayalnız çiçeği olmayan bir vazo gibi eski bir masanın üzerinde hüzünlü bakakaldım..

Ama yalnız değildim arkadaşlarım hep oldu,kapımı çalan beni bırakmayan beni onlar çağırdı buraya gülümsemelerimi iade ettiler,bir de burada senin nefesin vardı ,ayni denizin yolladığı iyodu koklayacaktık,habersiz nefeslerimiz de..
evet bihaber nefeslerimizde soluklandıracaktı galiba artık şu beni hep hüzün yağmurlarıyla inatla ıslatan ama sonunda gülümseyerek affettiğim İstanbul..



ADINI BEN KOYDUM BU HİKAYENİN


Acıtmasın kimse artık içerimde gülen düşlerimi
Huzurun kıtası işte yerleştirdim benliğimi
Martıların kanadına taktım şimdi hayallerimi
Adını ben koydum bu hikayenin yaşadı en hazinini




Basamakları zor değildi aslında çıkarsaydım yavaş yavaş
Arkamızdan itecekti belki rüzgar olurdu sarmaş dolaş
Uçup gitti dediğin kuşlar belki olacaktı onlarda yoldaş
Omuzların düşmüş bezgin durma artık haydi mutluluğa ulaş




Hangi sözcükleri kuracağını sakın şimdi düşünme
Boya rengarenk gülmeleri bırak içinden ne geldiyse
Dayanılacak gibi olur şu dünya gülmeler çirkinliği eritince
Arkandayım bak kapatacağım gözlerini kendi ellerimle

KİMSİN DİYE SORMADAN ANLAYACAKSIN KOKUMU TENİMDE


İSMİMİ ELEFTHERİA KOYMUŞLAR BENİM OYSA ÖZGÜRLÜK YAZIYOR MOTTOSUNDA..