Affetmek unutmaktır
Affetmek unutmaktır
Belki de ..... Yok saymak Canını yakan her şeyle birlikte yaşanan güzellikleri de.... Vazgeçmenin üvey kardeşi .... Unutmak... Affetmek seni... Demet Erdoğdu Yağmur toplarken ben, telaşlı ürkek Hüzün dolu tebessümlerle Küçük dünyamın saçağından alnıma düştün Hiç hesapta yoktu Ey Aşk asla saç tellerimin arsına sokulma derken Sesindeki huzura sığınmış bile yüreğim Rezil etti beni seni tanımadan önceki yeminlerim Hangi göz secde eder beş vakit yoluna Hasretler giyinip gözyaşlarından inciler Biriktirirler avuçlarına Yerini yadırgayan misafir gibiyim. Hiç bir yere yakışmıyor susuşlarım Ayakta kaldım yüreğinde Kapısı da açık üşüyorum ben burada Yalancı baharmıydı gülüşlerin Kış ortasında mı göç mü ettim ben Benim hiç senim olmadı ki Niye yoksun diyemez dilim Ben... Ben ki acizlik yok sözlüğümde Yaklaşma bana, yaralıyım, hırpalama diyemedim de. Ruhumun canı terki diyar etme bu masalı Daha yaşamadık bile Demet Erdoğdu |