gülüşü yüzüdür insanın
Seni düşünmek neşeli bir sokaktan geçmek gibi
Haylaz çocuklar koşardı dudağının kıyısında Gülüşü ki yüzüdür insanın Gözleri… Hırçın denizlere yıkılmamış liman Terk etmemiş hüzün içen sessiz yalnızlık şiirleri Sevmekten vazgeçen dahi güvenmiş her zaman Ne tuhaf, huzur var huzursuz bir biçimde Görürüm… Alnı ki yorgun kızlar ip atlar her bir çizgisinde Duyarım seslerini de karışmam içlerine… demet erdoğdu |