velhasıl
bir yıldız kaydı gözlerimden dün gece..
çarptı dağıttı gökkkuşağını.. ne adı vardı ölenlerin karanlıkta ne aydınlıkta yaşamışlardı.. türlü türlü masallara aldanmıştık eskiden üstelik eskidende yıldızlar kayarken öldürürdü ay’ı.. bizden kalma alışkanlıklardı kültablasında unuttuğumuz sigaraların dudaklarımıza sinen isi.. ve.. tırnak aralarımızdaki canları temizleme telaşı.. amansız dediğimiz zamansız bir hikayeydiya.. kahramanları çoktan level atlamıştı oyunda.. herkes kendi krallığının hükümdarı olmuştu.. kınında saklayamadığı paslı kılıçlarıyla.. ençok buydu belki reddi mirası aşkın.. en çok onun canı acımıştı.. şimdi karton kutulardan sığınaklarda saklarken çocukluğu.. hergün yeniden gebe kalıyor gidişlere gelişler.. yeniyetme iki bakış arası.. büyük ayrılıklar doğuruyor.. yeminlerin en yalancısı.. |