Sevgi bir inanç davranışıdır. İnancı az olanın sevgisi de azdır. ERİCH FROMM
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
hâl-i pürmelâl
Sabiha KÜÇÜKTÜFEKÇİ
5,0 / 50 kişi ·52 beğenme · 31 yorum · 3767 okunma
Okuduğunuz şiir 7.4.2013 tarihinde günün şiiri olarak seçilmiştir.
 hâl-i pürmelâl
|
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
hâl-i pürmelâl şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
Cevap Yaz
Bir kitabın orta sayfasında kayıp.
Mistik seslenişle çok güzel şiir
Mistik seslenişle çok güzel şiir
bir kere daha alkışlamak hakkım diye düşündüm bu çok derin şiiri..dün geceden beri kaç kere okudum...
şükûfe'ye ne derin anlamlar yüklenmişti görebilene..
erdem,bilgi,sanat karması kısa fakat bir o kadar derinde bir şiirdi..
"hani kitabın şükûfe"
son dönemde okuduğum en iyi şiirlerden biri..
sevgi saygı selamlarımla tekrar tekrar kıymetli dost
şükûfe'ye ne derin anlamlar yüklenmişti görebilene..
erdem,bilgi,sanat karması kısa fakat bir o kadar derinde bir şiirdi..
"hani kitabın şükûfe"
son dönemde okuduğum en iyi şiirlerden biri..
sevgi saygı selamlarımla tekrar tekrar kıymetli dost
Günün şiirini kutluyorum. Hayatlar, yürekler, sevgiler yaralı. sanatı da daha büyük yaralıyarak üstelik.
keziban buldu tarafından 4/8/2013 9:54:24 PM zamanında düzenlenmiştir.
keziban buldu tarafından 4/8/2013 9:54:24 PM zamanında düzenlenmiştir.
çok güzel ..harika bir eser kutlarım devamını bekliyoruz
zakir
8 Nisan 2013 Pazartesi 13:46:21
Şükufe Nihal Şükufe Nihal bu hâl demiş ya Abdühak Hamit Tarhan. Şükufe de şükefeymiş ha dedirtti şiir. İçinden çıklmaz, çetrefil Kallavi. Şiir güzeldi vesselam bendeniz sözü uzattım. Tebrikler efendim.
zakir tarafından 4/8/2013 1:46:56 PM zamanında düzenlenmiştir.
zakir tarafından 4/8/2013 1:46:56 PM zamanında düzenlenmiştir.
şiirin güzelliği bir tarafa
şairinde her dem emek görüp derin saygı duyarım
kısa şiirler ustaca yazılınca doyumsuz oluyor
kelimeler öyle özenli seçilmiş ki
tınısı öyle büyüleyici ki
dokunursam incinecek sanki
öyle naif
öyle zarif
teşekkürler Sevgili Sabiha Hanım,
her dem şiir için
sevgi ve saygıyla
var gibi görünen yokluk; yok gibi görünen varlık… dizelerin giyindiği libas.
kendine ayna olmak ürkütürken insanı, anlaşılmakla anlaşılamamak intibaı veren dizeler
derin ifâdeler halinde okutuyor bizi bize..
~~tebrikler ve gönülden sevgiler.
Muhittin Alaca
8 Nisan 2013 Pazartesi 09:22:56
Tebrikler günün seçkisi şiir ve değerli kaleme, ilhamınız daim olsun. Selamlar.
müberra gönen
8 Nisan 2013 Pazartesi 02:43:34
Sevgili şair,
Ödülünüzü candan kutluyor,sevgi ve saygılarımı sunuyorum.
Ödülünüzü candan kutluyor,sevgi ve saygılarımı sunuyorum.
Güçlü ve özgün dliiyle seçkiyi hakeden şiirinizi kutlarım yürekten değerli Sabiha hocam.
Selam, saygı ve sevgimle.
Selam, saygı ve sevgimle.
her zaman farklı ve güzel yazan dost
seçkiyi kutlarım
sağlıcakla
seçkiyi kutlarım
sağlıcakla
kutlarım günün seçkisini
ve
değerli sairesini
sevgilerimle
İbrahim Çelikli.
7 Nisan 2013 Pazar 10:14:28
insan
kainatın en güzel kitabı ha?
aynada görüntü zahiri başka
zahiri de olsa
ne deniz kainatın ins aşkına
kainatın en güzel kitabı ha?
aynada görüntü zahiri başka
zahiri de olsa
ne deniz kainatın ins aşkına
Hyata anlam katan mısraların sahibesi sizi her dem okumak ne güzel....
en derin sonsuz sevgi saygı ve selamlarımla...
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
en derin sonsuz sevgi saygı ve selamlarımla...
Sabiha KÜÇÜKTÜFEKÇİgönlünüzün güzelliği sağolasınız değerli şair dost Dilek Yıldızı
teşekkürlerim hayata kattığınız cümle güzelliklere iyi ki varsınız sevgi saygı selamlarımla..:)
"Domaniç Dağlarının Yolcusu"
Şükufe Nihal
bu romanı okumanızı tavsiye ederim kıymetli dost
Bu yoruma 4 cevap yazılmış.
Şükufe Nihal
bu romanı okumanızı tavsiye ederim kıymetli dost
rabbim rahmet eylesin cennet olsun makamı
sonu hüzün ama bıraktığı eseriyle yaşıyor ne mutlu..:)
anlamı da güzel "şükufe" nin
1. Açmamış çiçek, tomurcuk.
2. Süslemede çiçek motiflerine dayanan bir tarzın adı.
sağolasınız iyi geceler...:)
Naci KASAPOĞLU
7 Nisan 2013 Pazar 02:27:12
hayatının sonu elem doludur kıymetli romancı şairin..geçirdiği bir trafik kazası sonucu bir ayağını kaybeder..huzur evine yerleşir ve orada ölür..
şükufe adını duyunca hep bu kıymetli şair romancıyı hatırlarım ben de..
sevgi şiir ve sanat adına paylaşacak ne varsa..saygı selam ve sevgilerimle
şükufe adını duyunca hep bu kıymetli şair romancıyı hatırlarım ben de..
sevgi şiir ve sanat adına paylaşacak ne varsa..saygı selam ve sevgilerimle
""Domaniç Dağlarının Yolcusu"
Şükufe Nihal"
özetini buldum..:)
"DOMANİÇ DAĞLARININ YOLCUSU (GEZİ)
KONUSU: Yazar, yurt ve millet sevgisi ile doludur. Bu nedenle, en ücra vatan köşesine dahi giderek, içinden çıkarmış olduğu kahramanlar da dahil olmak üzere halkını tanımak istemektedir. Bu nedenle Domaniç’e gider.
Bir Yurt Gezisi:
“İstiklâl Harbi sırasında, İnegöl toprakları büyük bir facia yaşamış. Domaniç dağlarından inen bir köylü kadını, düşmana yol göstererek vatanına ihanet eden oğlunu, silahıyla vurup öldürmüş.”
Bu gerçek hikâyeyi duyduğumdan beri hiç aklımdan çıkmamıştı. Ne yapıp edecek, bu olayın geçtiği yöreleri gezecektim. İstanbul’dan Bursa’ya, oradan da İnegöl’e geldim. Bir otelde konakladım. Böyle mühim ve efsanevi bir olayı bilen birileri mutlaka çıkacak, ben de onunla konuşacak, ayrıntılı olarak yazacaktım.
Kaymakam, reji (tekel) müdürü, otelci Ferhat Ağa daha birçok insanla görüştüm. Fakat hiç kimse bir şey bilmiyordu. Günler geçiyor, boşa geçen zamana canım sıkılıyordu. Ülkemin bu yöresinin insanlarını yakından tanımak da güzeldi ama, benim geliş amacım farklıydı.
Gördüğüm eşitsizlikler, cahillikler de çok canımı sıkıyordu. Okulu var, yıllardır öğretmeni yok. Gelen öğretmen durmamış, giden öğretmen gelmemiş…Vah benim memleketim.
Köyü sevimli yapmakta, koy sevgisini, ülküsünü aşılamakta, gençliğin terbiyesini üzerine alanların armtşız! Saadeti hep büyük şeylerde aramaya kalkarız da, şu kuru ekmek parçasının bile insana o zevki vereceğini bilmeyiz. Önümüze kolay, bol gelen şeyler, bizi ahlâksızlığa götürüyor, muhakkak! Her bulduğumuz şeyden sonra daha iyisini bekleriz, bulamazsak kendimizi bahtsız sayarız, insanları bu şımarıklıktan, bu açgözlülük felâketinden kurtarmak lâzım.
Bir omrun sonunda verilecek bir hesabı olmamak, insanlığın karşısında açık alınla çıkabilmek ne eşsiz bahtiyarlık
Çalışmayan insan, çalışmayan kadın ne demektir? Bir çalışmayan, bir çalışanın sırtından geçinmiyor mu?
Ey Domaniç kadını, nerede yaşayıp nerede Öldüğünü hâlâ Öğrene-mediğim büyük kadın’. Sen de bunlardan biriydin. İnsanların yüzünü kızartan çirkinliklerden, vicdan azaplarından uzak, ömrün şöyle bir yeşil tarlanın ömrüne karışarak yaşadın. Şu bir avuç toprağından başka bir köşesini tanımadığın; bir kuru ekmeğinden, bir avuç bulgurundan başka nimetini tatmadığın vatan uğruna ne sonsuz azaplar çektin. Bİr tanecik yavrunu elinle yerlere serdin.”Onu kandıranlar kabahatli” demedin, affetmedin. Çünkü vatan senin gözünde en kutlu şeydi! O tertemiz dağlar başında, tertemiz duygularla geçen hayatın, her sevgiden üstün olarak yalnız vatan, millet sevgisi tanımıştı!..
Yorgun argın gelip, odama yattım.
Nihayet Domaniç köylüleri pazara geldiler. Yetmiş yaşında bir ihtiyarla birlikte yola koyulduk. Ruhumu tatlı bir destansı hava sardı. Ben nereye gidiyorum? Yurda hıyanet eden oğlunu eliyle kanlara boyamış ananın diyarına!…
O kadın ne büyük bir kadındır, o kadın ne yaman bir kadındır ki, vatanının şerefi uğruna ciğerlerini kendi eliyle sökmüş, paralamıştır. O kadın, kadınların en bahtsızıdır. O kadın, Türk kadınlarının en büyüğüdür.
Yaşlı ihtiyarla birlikte, yıkık viran bir eve girerler. İhtiyar seslenir: “Habibe Kadın, Habibe Kadın!”
Bu esnada, genç mi genç, güzel mi güzel yirmi yaşında bir kadın göründü, yaşlı ihtiyara dönüp baktım. “Sana böyle görünmek istedi” dedi. Yavaşça seslendi:
“Geleceğini, beni arayacağını biliyordum. Seni bekliyordum” dedi.
İkimizin de gözlerinde yaş, dudaklarında ürpermeler var…
Kollarını açtı. Yeryüzünde eşini tanımadığım bir saadete doğru atıldım.
Saadet elle tutulur mu?
Başım bir boşluğa düştü. Domaniç’in hayal kadını bir anda uçup gitti… Bağrımda bir sızı duydum. Hangi muzip kuvvet, beni böyle rüyalarıma girerek aldattı?…………
Böyle bir rüyayı da ancak, başta da belirttiğimiz gibi, vatanını ve milletini çok seven bir kimse görebilir."
iç katan güzellik bu olsa gerek
sağolasınız evet mutlaka okunması gereken bir güzellik öneri için hayata kattığınız cümle güzellikler için gönül dolusu teşekkürler iyi ki varsınız Naci dost sevgi saygı selamlarımla..:)
Şükufe Nihal"
özetini buldum..:)
"DOMANİÇ DAĞLARININ YOLCUSU (GEZİ)
KONUSU: Yazar, yurt ve millet sevgisi ile doludur. Bu nedenle, en ücra vatan köşesine dahi giderek, içinden çıkarmış olduğu kahramanlar da dahil olmak üzere halkını tanımak istemektedir. Bu nedenle Domaniç’e gider.
Bir Yurt Gezisi:
“İstiklâl Harbi sırasında, İnegöl toprakları büyük bir facia yaşamış. Domaniç dağlarından inen bir köylü kadını, düşmana yol göstererek vatanına ihanet eden oğlunu, silahıyla vurup öldürmüş.”
Bu gerçek hikâyeyi duyduğumdan beri hiç aklımdan çıkmamıştı. Ne yapıp edecek, bu olayın geçtiği yöreleri gezecektim. İstanbul’dan Bursa’ya, oradan da İnegöl’e geldim. Bir otelde konakladım. Böyle mühim ve efsanevi bir olayı bilen birileri mutlaka çıkacak, ben de onunla konuşacak, ayrıntılı olarak yazacaktım.
Kaymakam, reji (tekel) müdürü, otelci Ferhat Ağa daha birçok insanla görüştüm. Fakat hiç kimse bir şey bilmiyordu. Günler geçiyor, boşa geçen zamana canım sıkılıyordu. Ülkemin bu yöresinin insanlarını yakından tanımak da güzeldi ama, benim geliş amacım farklıydı.
Gördüğüm eşitsizlikler, cahillikler de çok canımı sıkıyordu. Okulu var, yıllardır öğretmeni yok. Gelen öğretmen durmamış, giden öğretmen gelmemiş…Vah benim memleketim.
Köyü sevimli yapmakta, koy sevgisini, ülküsünü aşılamakta, gençliğin terbiyesini üzerine alanların armtşız! Saadeti hep büyük şeylerde aramaya kalkarız da, şu kuru ekmek parçasının bile insana o zevki vereceğini bilmeyiz. Önümüze kolay, bol gelen şeyler, bizi ahlâksızlığa götürüyor, muhakkak! Her bulduğumuz şeyden sonra daha iyisini bekleriz, bulamazsak kendimizi bahtsız sayarız, insanları bu şımarıklıktan, bu açgözlülük felâketinden kurtarmak lâzım.
Bir omrun sonunda verilecek bir hesabı olmamak, insanlığın karşısında açık alınla çıkabilmek ne eşsiz bahtiyarlık
Çalışmayan insan, çalışmayan kadın ne demektir? Bir çalışmayan, bir çalışanın sırtından geçinmiyor mu?
Ey Domaniç kadını, nerede yaşayıp nerede Öldüğünü hâlâ Öğrene-mediğim büyük kadın’. Sen de bunlardan biriydin. İnsanların yüzünü kızartan çirkinliklerden, vicdan azaplarından uzak, ömrün şöyle bir yeşil tarlanın ömrüne karışarak yaşadın. Şu bir avuç toprağından başka bir köşesini tanımadığın; bir kuru ekmeğinden, bir avuç bulgurundan başka nimetini tatmadığın vatan uğruna ne sonsuz azaplar çektin. Bİr tanecik yavrunu elinle yerlere serdin.”Onu kandıranlar kabahatli” demedin, affetmedin. Çünkü vatan senin gözünde en kutlu şeydi! O tertemiz dağlar başında, tertemiz duygularla geçen hayatın, her sevgiden üstün olarak yalnız vatan, millet sevgisi tanımıştı!..
Yorgun argın gelip, odama yattım.
Nihayet Domaniç köylüleri pazara geldiler. Yetmiş yaşında bir ihtiyarla birlikte yola koyulduk. Ruhumu tatlı bir destansı hava sardı. Ben nereye gidiyorum? Yurda hıyanet eden oğlunu eliyle kanlara boyamış ananın diyarına!…
O kadın ne büyük bir kadındır, o kadın ne yaman bir kadındır ki, vatanının şerefi uğruna ciğerlerini kendi eliyle sökmüş, paralamıştır. O kadın, kadınların en bahtsızıdır. O kadın, Türk kadınlarının en büyüğüdür.
Yaşlı ihtiyarla birlikte, yıkık viran bir eve girerler. İhtiyar seslenir: “Habibe Kadın, Habibe Kadın!”
Bu esnada, genç mi genç, güzel mi güzel yirmi yaşında bir kadın göründü, yaşlı ihtiyara dönüp baktım. “Sana böyle görünmek istedi” dedi. Yavaşça seslendi:
“Geleceğini, beni arayacağını biliyordum. Seni bekliyordum” dedi.
İkimizin de gözlerinde yaş, dudaklarında ürpermeler var…
Kollarını açtı. Yeryüzünde eşini tanımadığım bir saadete doğru atıldım.
Saadet elle tutulur mu?
Başım bir boşluğa düştü. Domaniç’in hayal kadını bir anda uçup gitti… Bağrımda bir sızı duydum. Hangi muzip kuvvet, beni böyle rüyalarıma girerek aldattı?…………
Böyle bir rüyayı da ancak, başta da belirttiğimiz gibi, vatanını ve milletini çok seven bir kimse görebilir."
iç katan güzellik bu olsa gerek
sağolasınız evet mutlaka okunması gereken bir güzellik öneri için hayata kattığınız cümle güzellikler için gönül dolusu teşekkürler iyi ki varsınız Naci dost sevgi saygı selamlarımla..:)
Mehtap Yıldız
7 Nisan 2013 Pazar 01:22:41
sormasın hiç kimse
sayfalar dolusu kan kokuyorum
çok sevgimle
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
sayfalar dolusu kan kokuyorum
çok sevgimle
misk ü amber gül kokuları sarsın sarmalasın gönülleri
sağolasınız değerli şair Mehtap dost
teşekkürlerim hayata kattığınız sevgi yürekli cümle güzelliklere iyi ki varsınız sevgilerimle hep selamlar..:)
Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 7.4.2013 01:21:03
Puan
: 250.0 / 50 kişi
Okunma Sayısı
: 3767
Yorum
: 31 yorum
Beğeni
: 52 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.
serbest şiir okumayı bir kaç değerli kalem sayesinde öğreneceğim inş.
yoksa okusam da okuduğumla kalıyorum.
"şükûfe" kızım olursa ismini koymaktan korkarım da ... günümüzün antel dantel isimlerindeki sığlığın yanında
"şükûfe" öyle derin duruyor ki...
selam ve saygılarımla efendim.
"""Domaniç Dağlarının Yolcusu"
Şükufe Nihal"
özetini buldum..:)
"DOMANİÇ DAĞLARININ YOLCUSU (GEZİ)
KONUSU: Yazar, yurt ve millet sevgisi ile doludur. Bu nedenle, en ücra vatan köşesine dahi giderek, içinden çıkarmış olduğu kahramanlar da dahil olmak üzere halkını tanımak istemektedir. Bu nedenle Domaniç’e gider.
Bir Yurt Gezisi:
“İstiklâl Harbi sırasında, İnegöl toprakları büyük bir facia yaşamış. Domaniç dağlarından inen bir köylü kadını, düşmana yol göstererek vatanına ihanet eden oğlunu, silahıyla vurup öldürmüş.”
Bu gerçek hikâyeyi duyduğumdan beri hiç aklımdan çıkmamıştı. Ne yapıp edecek, bu olayın geçtiği yöreleri gezecektim. İstanbul’dan Bursa’ya, oradan da İnegöl’e geldim. Bir otelde konakladım. Böyle mühim ve efsanevi bir olayı bilen birileri mutlaka çıkacak, ben de onunla konuşacak, ayrıntılı olarak yazacaktım.
Kaymakam, reji (tekel) müdürü, otelci Ferhat Ağa daha birçok insanla görüştüm. Fakat hiç kimse bir şey bilmiyordu. Günler geçiyor, boşa geçen zamana canım sıkılıyordu. Ülkemin bu yöresinin insanlarını yakından tanımak da güzeldi ama, benim geliş amacım farklıydı.
Gördüğüm eşitsizlikler, cahillikler de çok canımı sıkıyordu. Okulu var, yıllardır öğretmeni yok. Gelen öğretmen durmamış, giden öğretmen gelmemiş…Vah benim memleketim.
Köyü sevimli yapmakta, koy sevgisini, ülküsünü aşılamakta, gençliğin terbiyesini üzerine alanların armtşız! Saadeti hep büyük şeylerde aramaya kalkarız da, şu kuru ekmek parçasının bile insana o zevki vereceğini bilmeyiz. Önümüze kolay, bol gelen şeyler, bizi ahlâksızlığa götürüyor, muhakkak! Her bulduğumuz şeyden sonra daha iyisini bekleriz, bulamazsak kendimizi bahtsız sayarız, insanları bu şımarıklıktan, bu açgözlülük felâketinden kurtarmak lâzım.
Bir omrun sonunda verilecek bir hesabı olmamak, insanlığın karşısında açık alınla çıkabilmek ne eşsiz bahtiyarlık
Çalışmayan insan, çalışmayan kadın ne demektir? Bir çalışmayan, bir çalışanın sırtından geçinmiyor mu?
Ey Domaniç kadını, nerede yaşayıp nerede Öldüğünü hâlâ Öğrene-mediğim büyük kadın’. Sen de bunlardan biriydin. İnsanların yüzünü kızartan çirkinliklerden, vicdan azaplarından uzak, ömrün şöyle bir yeşil tarlanın ömrüne karışarak yaşadın. Şu bir avuç toprağından başka bir köşesini tanımadığın; bir kuru ekmeğinden, bir avuç bulgurundan başka nimetini tatmadığın vatan uğruna ne sonsuz azaplar çektin. Bİr tanecik yavrunu elinle yerlere serdin.”Onu kandıranlar kabahatli” demedin, affetmedin. Çünkü vatan senin gözünde en kutlu şeydi! O tertemiz dağlar başında, tertemiz duygularla geçen hayatın, her sevgiden üstün olarak yalnız vatan, millet sevgisi tanımıştı!..
Yorgun argın gelip, odama yattım.
Nihayet Domaniç köylüleri pazara geldiler. Yetmiş yaşında bir ihtiyarla birlikte yola koyulduk. Ruhumu tatlı bir destansı hava sardı. Ben nereye gidiyorum? Yurda hıyanet eden oğlunu eliyle kanlara boyamış ananın diyarına!…
O kadın ne büyük bir kadındır, o kadın ne yaman bir kadındır ki, vatanının şerefi uğruna ciğerlerini kendi eliyle sökmüş, paralamıştır. O kadın, kadınların en bahtsızıdır. O kadın, Türk kadınlarının en büyüğüdür.
Yaşlı ihtiyarla birlikte, yıkık viran bir eve girerler. İhtiyar seslenir: “Habibe Kadın, Habibe Kadın!”
Bu esnada, genç mi genç, güzel mi güzel yirmi yaşında bir kadın göründü, yaşlı ihtiyara dönüp baktım. “Sana böyle görünmek istedi” dedi. Yavaşça seslendi:
“Geleceğini, beni arayacağını biliyordum. Seni bekliyordum” dedi.
İkimizin de gözlerinde yaş, dudaklarında ürpermeler var…
Kollarını açtı. Yeryüzünde eşini tanımadığım bir saadete doğru atıldım.
Saadet elle tutulur mu?
Başım bir boşluğa düştü. Domaniç’in hayal kadını bir anda uçup gitti… Bağrımda bir sızı duydum. Hangi muzip kuvvet, beni böyle rüyalarıma girerek aldattı?…………
Böyle bir rüyayı da ancak, başta da belirttiğimiz gibi, vatanını ve milletini çok seven bir kimse görebilir."
iç katan güzellik bu olsa gerek
sağolasınız evet mutlaka okunması gereken bir güzellik öneri için hayata kattığınız cümle güzellikler için gönül dolusu teşekkürler iyi ki varsınız Naci dost sevgi saygı selamlarımla..:)"