Hallac-ı Mansur’dan: küpelik incilerFakir; Allan’tan başka her şeyden müstağni olan ve yalnız Allah’a bakan kimsedir. Yüksek ahlak; Hakk’ı tanıdıktan sonra, halktan gelen eza cefanın insana tesir etmemesidir. Tevekkül; bir şehirde yemek yemeye senden daha müstahak olan birisinin bulunduğunu bildiğin zaman, yemek yememendir. Konuşan diller; susan kalplerin helakidir. Sözler ve sohbetler illetlere. Fiiller şirke bağlıdır. Allah ise cümlesinden müstağnidir. Mürid tövbesinin, mürad ise arınmışlığın gölgesindedir. Müridin cehdi keşfini, muradın keşfi cehdini geçmiştir. Kişinin vakti, bağrındaki deryanın incisidir; yarın kıyamet günü bu incileri mahşerin zeminine çarparlar. İyi yaradılışlı olmak esenliktir. Dünyadan geçmek nefs zühdü, Ahiretten geçmek ruh zühtüdür. Erkeklerin yüz boyası onların kanlarıdır. Aşk’ta kılınan iki rek’at namazın abdesti ancak ve ancak kanla alınırsa sahih olur! . Şu bedenden sana makam. Candır Senden başkasına yer yok gönülde Seni saran; ruhum, cildim, kanımdır Ne yaparım ayrı düşersek. Söyle !? *** *** *** *** Ey! Duyur dostlara, çabuk haber ver ! Paralandı yelken. Çöktü sefine Deniz ortasında kaldım perişan Gün olur Mansur’u berdar ederler Göründü gözüme salibden nişan Ne bahta var bana, ne de Medine *** *** *** *** Seven ben, o sevilen de benim Bir bedene girmişiz iki ruhuz biz O diye gördüğün benim bedenim Bana bak, onu gör;hep ayni şeyiz! |
gönül-yorgun tarafından 4/14/2013 12:27:27 AM zamanında düzenlenmiştir.