’’Yalnızlık hüküm/süzdür artık. ’’

Sevdim işte seni
Ötesi berisi yok
Sevmeseydim
Böyle kanar mıydım sana

Akrep kanayan yaramı kaşıdıkça
Yelkovan daha da acıtıyor canımı
Kan kaybından
Kelimelerim yorgun düşüyor

Ayağıma bağladığın aşk prangası
Bileğimde ki bıçak yarasından sızı/yor
Güneşin pusunda kalan gecenin
Lal karası çıkmazlarında
Eflatun bir uçurumdan düş/tün

Sende kaybettiğim kendimi
Yalnızlığın keman konçertosunda buldum
Ritmi bozuk seslerin
Çarpık gülüşlerin
Sağırlığında kaldım

Sus/talı dilinle
Kalbime attığın
Her bıçak darbesinde
Şizofren benliğim kanıyor

Eklem yerlerinden kırık bir aşk
Ve kundaklanmış bir kalp
Geriye kalan
Kimliksiz cinayetim de
Kim/din sen

Piç bir son/bahar da
Kaskatı bir cesettim
Her yer çürümüş sen kokan

İğfal edilmiş duygularım buz tuttu
Damağımda ki ayrılığı emiyorum
Gırtlağımda ihanet acısı
Ve sonra sen kusuyorum

Gece yalnızlık işgalinde
Ve ben sana sus/uyorum
Sol yanımdan sana
Küfürler taşıyorum

Gözlerimin kahvesinde düş/tün
Ve öldün...