Ateş-i Aşk Ne Imiş
Aşk bir delilik bilirim ama ne ki
Binlerce akla değer bir delilik benim ki Ölüm bile gülümser rahmetinle gel dersen Her sabah ağan güneş ufkuma da ağar mı Bana bir ölümdür sensiz bir nefes Bedelse vuslatına ferman buyur öleyim Ateş-i aşktan özge ateşe yakma beni Sensiz bir azaptır yaşam, el uzat çıkar beni Bana hep kışların ayazı kalır Ve bir de kupkuru o boğucu yazı kalır Bu ağlamam, inlemem feryadım yüreğimden Bir anlam taşımaz mı kopan bu haykırışlar Tenha kuytu yerlerde diz çöküp yakarışlar Ta içimden kopar sessiz bir çığlık Gitme yar! Sen gidince Yokluğun içime bir korku salar Sen gidince Yeryüzünü bir karanlık kaplar Hele gece olurken Hele el ayak çekilir, hayat dururken Ve gökyüzüne yıldızlar kurulurken Ben hayaline dalar Sen düşlerime düşersin Sen konuşarak saklıyorsun duygularını Ben ise susarak haykırıyorum sana aşkımı Suskunluğum sessiz bir çığlık Yüreğim ise bir kor yeri Bir sevda geçti en son anladım aşk ne imiş Canı canan uğruna bırakıp gitmek imiş.... |