İçimdeki Şeytan
Siyah bir güvercinin
Beyaz kanatlarına yükledim Dimağımdaki meddücezirleri Ve saldım gökyüzüne nefesimi Bütün ışıklar söndü Kent karanlığa gömüldü Beynimin içinde uğuldayan Yüz kişilik bir orkestra Uykuları haram kıldı gözlerime Huzur kendini astı Bir ağacın yapraklarına gömdüm İhanetimin sancısını Dilim lal Kulağım sağır Ve gözlerim ama artık Küskünüm aynalara Suskunluğumu tokat tokat indiriyor yüzüme Baktığım ben miyim? Yoksa ihanetimin bedeli mi? Bende herkes kadar kötüyüm artık Bütün iyi niyetlerimi Yargılayıp infaz ettim Artık dilim keskin Gözlerim acımasız Kalbimse vicdansız Bu ruh kaç defa daha ölür Ve bu cinayete Kaç kaza süsü verilir Geçmişin yara kabuklarından Sızıyor ihanet Suskunluğum konuşamamak değil Kelimelerimin kurşun olup Seni vurmasındandır İçimde ki şeytan Konuşursam cennet Sussam cehennem Ruhumsa ikisi arasında Arafda tutsak Ey Azrail! Gel Gel de içimde ki şeytanı çarmıha ger. |