kim dokunur ki bir yüreğin ta direğine
kim tırmanabilir insanın en ince yerine
alışıktır
sebepsiz susturulur çocuklar!
bağırmaya bile sıvaz gerekir değil mi
bir gün
bir gün sürer dudağına o müfteri ruju
yüreğinde hasret yongası
bu kez yangın telaşları okşar kucağını
zaman çeker alır salıncağını!


çocuk haklı!




alışıksındır sebepli sebepsiz susturulmaya
şimdi yalancı memelere giden her yol sağır
a n a dallar kırılınca tüm diller lâldir
kaç zaman oldu unlu eller pataklamıyor
salataya katılan uzun önlüklü türküler bile ağlamaklı
’tadı yok artık sensiz geçen ne baharın ne yazın’
yemeklerin değil tadı kokusu bile sancılı
ağla çocuk ağla haklısın
em arada parmağını
kimse bilmez zaten
anlamaz kimse
kiraz ağacı yalnızlığını!
her şey kırmızı...



ağla çocuk ağla
haklısın
hem de kana kana
yüreğine çarpa çarpa
bir mucizeyi bir şiirle kim anlatmış ki

bu a n a dek!

ağlayacak elbet

çocuk haklı
mucizeler büyütür insanı

çocuk aklı!





ToprağınSesi





.