Öylesine...
Konuşurken
İlk yaz yağmurlarıyla ıslanan Çorak topraklar gibiydi yüzün Kaskatı durdun öylece… Gülmedin, gerilmedin, kızarmadın… Yıllarca durdun öylesine… Bakarken Gök gürlemelerinden korkan Ve sığınacak bir yer arayan çocukların Biraz ürkek, biraz şaşkın, kararsız Bakışlarıydı iki gözün… Süzmedin, yummadın, kırpmadın… Aylarca baktın öylesine… Ayrılırken Sararmış fotoğraflardaki duruşlar gibi Mahcup Ve namluda yatan son kurşun gibi Güçsüzdü son sözün… Bağırmadın, ağlamadın, konuşmadın… Haftalarca sustun öylesine… Sarılırken Bir bedene, son kez Sabaha yakın kor karanlıkta Gökte asılı duran Solgun bir ay gibiydi sağ elin… Uzatmadın, sallamadın, dokunmadın… Günlerce kaldın öylesine… Necdet Arslan |
Kol kaldırdın, yumruk sıktın, haykırdın, yürüdün"
demek geldi içimden... Yanılmıyorsam aralıklı dönüşlerle üç defa okudum. Harika şir şiirdi.
Saygılarımla hocam.