Elveda...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Bir açıklama yapma gereği hissettim... Şiiri abartarak yazdım çünkü, kalp kırmanın çok kötü bir şey olduğu az da olsa anlaşılsın istedim...
ne kadar hissettirdik bilemiyorum birebir yaşadım diyemem ama yaşamadım da diyemem... Herkesin bir kalp kırıklığı vardır mutlaka... Affetmek erdemdir ama kırmamamak, incitmemek daha evladır... selam ve dua ile...
Unuttum sanma sakın!
Açtığın yara, sızlar hala sinede, Kan damlar hatırlayınca, kan tutar, yıkar yere… Duydun mu hiç? Duysaydın kırılırken sesini, bu ah ile ömür boyu ağlardın... Korkma! Yerle bir etmeyi, öğrendim ahlarımı… Vebali yüklenmesin omuzlarıma, Tek bir kalbi kırdırmasın diye böyle, unutmayacağım.. Mahşer yerinde görmeyeceksin, öfkeyle sana bakan gözlerimi.. Kırmasaydın bilir miydim hiç, dilin bıçaktan keskin olduğunu… Korkma! Senden davacı olmayacağım! Say ki bu bir sesleniştir! Benliği yerle bir eden vicdanın seslenişi Duy ki hakkım helaldir sana. Kalemi kırmıştık lakin, Kırığıyla yazmak varmış nasipte… Ey cana can dediğim, Dostum deyip sarıldığım düşmanım.. Elveda… 25 Mart 2013 |