Keder, Yaşamak... Deli Rüzgâr, Ooof! Of!
Keder
Bir tarifsiz keder Yakar içimi Yıkar içimi Dönüp bir yumruk atar O tarifsiz keder suratıma İpinden kurtulmuş Tespih taneleri gibi Yuvarlanırken ben Arkamdan bir de el eder Oof! Of! Kaba rüzgar aldı götürdü ne varsa Gök gürlemedi korkusundan rüzgarın Umutla bekledim dinginliği Tam durulmuştu gönlümde hava Şimdi de yağmur başladı Yaşamak Geçmiş, kalandır. Gelecek, bir türlü gelmeyen. Biz bocalarız kalanla gelmeyen arasında, "Yaşadık" deriz." Deli rüzgâr ben bir deli rüzgarım eserim kendime zararım çoşkun akan suyum yosun tutmaz taşım bir taş fırınım içimde ateş yanar bir gül severim dikeni batar kimse görmez yaramı içimde kanar |