YAŞAMAYI SEÇMİŞİMCanımı acıtan bu insanları Ateşlere yürürken bir zaman Hesapsızca sevmiş bulunmuşum Kendini ağırdan alan her yalanı Gerçek diye sökmüşüm takvimlerden yaprak yaprak Bükük bir boyna Pusudaki titrek bir kuş gibi acımışım Kelimelerin dilini çözdüğümden bu yana Acıyla bölüşmüşüm yokla var arası kuru cümlelerimi Ağaçları aydınlatan bu ay ışığını Gözlerimdeki gölgeler emzirmiş bir vakit Gördüğüm her düşü Peşim sıra zorla sürüklemişim Yangınımdan artakalan bir avuç külmüş Yanışımı hesaplamışım umarsızca Ömrüme dahil edilen her yeni saatte Gel-git aklımla usulca dökülmüşüm kendi içime Çıplak kalmış dilim suskunluğuna Kapkara bir çarşaf serili şimdi yalnız kalışlarıma Çırpındıkça batan bu aciz halimi Anlatmak için milyon gözyaşı azad etmişim ’Yıkılmadım ’ demek için olsa gerek Dilimde zamandan bir mil sotelenmiş şimdi Aşk için yanmakta ne imiş yetmez mi ben yaşamayı seçmişim ? GG... ... |
ahşap yangınlar düşer caddelerin damarlarına
bir eli mavi bir çocuk
ve yamalı uçurtmalar
ve umut(suzluk)
tarlalara kuş uğramaz
ve kırık canlar
yine de yaşamalı
inatla